Papiersnippers

12 januari 2017 - Abetefi, Ghana

Abepotia werkplaats 2017-01-12 00.07.24-1 2017-01-12 00.18.28-1

Nooit nemen die kinderen eens zomaar iets aan. We staan in de nieuwe werkplaats die het AMO-programma binnenkort betrekt. Het is ruimer dan de huidige werkplaats én heeft een prachtig afzuigsysteem dat het fijnstof uit de lucht gaat halen. Daniëlle wil bewijs. Kan, zegt Kwakoe. Hij zet haar op een machine. Ze voelt, duim op. De test wordt uitgebreid met snippertjes papieren. De mannen krijgen een high-five. Gaaf systeem.

Vlakbij de nieuwe werkplaats is een basisschool waar we mogen rondkijken. Weer valt op dat er weinig of geen spel- of leermateriaal is. Een stapel schriftjes en boekjes, de muren, een schoolbord en een stok. Daarmee moeten kinderen en leerkrachten het doen. Begrijpelijk, want de overheid betaalt alleen het schoolgebouw, de lerarensalarissen en leerboeken voor de leerkrachten.

’s Avonds mijmeren we over het ontstaan bijna twintig jaar geleden van het project. Twee Nederlanders brachten hun zoontje naar een lokale school. Het jochie kwam al snel thuis met de mededeling dat dat weinig zin had: ‘Thuis leer ik meer’. Zo ontdekten Henk en Joa Bosch dat beter onderwijs een van de essentiële behoeften was in Ghana. Dat er weinig ruimte was voor spel en nauwelijks leermiddelen.

Henk en Joa gingen samen met Ghanezen aan de slag. Ze begonnen onder een boom met het maken van leuk en kleurrijk spelmateriaal, verhuisden naar een werkplaats en binnenkort dus naar Abepotia. De belangstelling ervoor is inmiddels groot. Er komt steeds meer ruimte voor het idee dat spelend leren goed is voor de ontwikkeling van kinderen. Geen verwennerij maar iets waar kinderen levenslang profijt van hebben.

Het project houdt ons bezig. Gideon: ‘Stel je voor dat die lui alleen maar hadden geconcludeerd dat het Ghanese onderwijs slecht was en het probleem van hun eigen kind hadden opgelost. Of iets voor dat schooltje hadden gefixt vanuit Nederland. Dan was dit er niet geweest.’ Hij is even stil. ‘Het lijkt nu heel logisch, maar dat was het niet.’ Danielle: ‘Ze hoefden dit niet niet te doen.’

Maar ze deden het. En nu is er een werkplaats waar Ghanezen met lokaal materiaal werken aan leermateriaal voor Ghanese kinderen en spelen kinderen met vrolijk, houten speelgoed.

(Voor meer informatie: de Nederlandse stichting ABaCus is verbonden aan het AMO-programma en kan giften enorm goed gebruiken, hebben wij zelf vandaag gezien: http://www.stichtingabacus.nl) 

Foto’s

7 Reacties

  1. Janneke:
    16 januari 2017
    Lieve allemaal,
    Bijzondere momenten, om te koesteren. Dikke kus
  2. Wilma van Klaveren:
    16 januari 2017
    He, Henk en Joa Bosch, die ken ik van toen ik op de bijbelschool studeerde. Goeie lui!
    Fijn om weer wat van jullie te lezen. Inmiddels al wat meer aan het klimaat en alle Indrukken gewend? We leven hier heel erg met jullie mee. Veel liefs.
  3. Ellen Vos:
    16 januari 2017
    Dank voor alweer een mooi verslag! Liefs
  4. Marjon van dalen:
    16 januari 2017
    Bedankt voor jullie stories! we reizen een beetje mee..
  5. Dick en Netty Vreeken:
    16 januari 2017
    Wat ontzettend gaaf om dit te lezen! En fantastisch om te zien hoe zoiets werkt!!!
  6. Joa Bosch-Mulder:
    16 januari 2017
    Zo lief wat jullie schrijven over het ontstaan van het AMO project.
    Zo is jullie vader ook vol idealen bezig geweest met projecten in ontwikkelingslanden.
    Nog heel veel plezier op jullie reis door Ghana.
  7. Janneke Geerse:
    17 januari 2017
    Wat bijzonder allemaal! Dank voor de mooie verslagjes en bijzondere foto's!