Lichtjaren
19 januari 2017 - Tamale, Ghana
‘Ik ben beter dan een wasmachine’, zegt Margaret tussen het zingen door. Daniëlle en ik geloven haar onmiddellijk. Met een stuk zeep schrobt en boent ze onze kleren schoner dan ze waren. Ondertussen legt ze uit hoe het moet. Alles. Kleren wassen (extra zeep rond de hals van de t-shirts!), blij en dankbaar zijn, goede vrienden kiezen, dealen met zorgen (breng ze bij de Heer en laat ze daar) en eenvoudig leven.
In het gras onder de boom op een klein krukje zingt, leert, troost en vertelt Maggie. In hoog tempo strooiend met bijbelteksten. Ze is tegen de zestig, vier weken geleden weduwe geworden en bereidt zich voor op de begrafenis komende week. Het zal een geweldig feest worden. Niets namelijk belangrijker in het leven van een Ghanees dan een mooie, uitbundige begrafenis als iemand op een respectabele leeftijd overlijdt. Bovendien doe je er toch niets aan als iemand is doodgegaan én er is de troost van Jezus’ liefde. Dan kun je er maar beter iets moois van maken. Dankbaar zijn voor wat er was. ‘En al is dat soms niet zo veel, er is altijd wel íets om dankbaar voor te zijn!’
Tussen alles door vertelt Maggie dat Gideon en Danielle goede kinderen zijn. ‘Daar zul je geen last mee hebben. Zo’n vriendelijke jongen. Zo'n goed meisje. Als die andere twee in Nederland een beetje op ze lijken, mag je niet klagen.’ Ondertussen kleddert Daniëlle met zeep en sokken door het water op het ritme van haar Maggies liederen. Ik leun op Maggie’s woordenvloed.
Het is tegen de veertig graden en er staat deze ochtend een vriendelijk briesje. Hagedissen schieten over de stenen, kippen scharrelen door het gras. We houden ons bezig met de was en daarna kijken we weer verder. Die andere wereld van leerplichtambtenaren, interne begeleiders en tienminutengesprekken die het laatste jaar veel langer duren dan de naam belooft, lijken lichtjaren verwijderd, daar onder die boom in Noord-Ghana.
Wia.
Wia.
Fijn dat je zulke mensen op je pad krijgt gestuurd.
Troostwoorden die ook velen van ons lezers zullen bemoedigen. ( mij in ieder geval wél)