Heimwee
17 januari 2017 - Tamale, Ghana
‘Of ik papa hier mis? Hoezo?’ vraagt Gideon verbaasd. ‘Ik ben nog nooit in Afrika geweest, en dus ook niet met papa.’
Ook Daniëlle mist Frederik op reis niet erger of anders dan thuis. Wel heeft ze een beetje heimwee naar oma Sifra, de piano, Davitha, Joas, voetballen in de regen en een stevige koude wind.
Ik wel. Juist op reis mis ik Frederik. Het gewone huis-, tuin en keukenleven lijken we zo goed en zo kwaad als het gaat een beetje op de rit te hebben in De Bilt. Maar op eigen houtje over een wildvreemd continent reizen is een ander verhaal. Wat mis ik de manier waarop Frederik rustig z’n weg zocht op een nieuwe plek. Overzicht had. Genoot. Dingen wist. Dingen die iedereen lijkt te weten maar ik dus niet. Zoals waarom het ene geldautomaat het wel doet en het andere niet, hoe de stad in elkaar zit, hoe we ons Ghanese mobieltje opladen.
Ik doe maar wat.
Probeer het hoofd koel te houden en ons op tijd van malariapillen en water te voorzien. Ik tel elke ochtend de oplaadkabels en vervormstekkers, de paspoorten en inentingsboekjes, het geld, de bankpasjes en onze tassen. Lach vriendelijk om mee heen en vertel gelijk dat dit onze eerste dagen in Afrika zijn als er onduidelijkheden zijn. Wat ongetwijfeld verklaart dat we per taxirit het dubbele betalen van wat normaal is.
Af en toe rolt er opeens weer een traan omdat de boel is gelopen zoals het gelopen is. Dat er na de foto’s van Frederik bij het eerste logje geen nieuwe van hem kunnen worden toegevoegd. Waarop hij grijnst, uitlegt, verklaart, geconcentreerd leest, een sigaar rookt...
Ondertussen ben ik elke avond opgelucht als we in het goede guesthouse, met de juiste spullen, in de goede formatie liggen. En geven we elkaar best trots een high-five als we weer een hobbel hebben genomen of iets hebben opgelost. En genieten we ook.
Met z’n drieën.
Het is wat het is.
Ik ben zeker trots op jou, wat een stoere nicht heb ik! En ja natuurlijk wist ik wel dat je dit niet zomaar even uit je mouw schudt....Maar je doet het en Danielle en Gideon ook. Het zal altijd met jullie meegaan deze prachtige reis, met op de achtergrond, ergens....Frederik. Ik hoor en zie hem in je verhaal!
Wat mooi geschreven!
Doe je goed.
Dikke X,
Ellen-Rose
Dat jij voor Danielle en Gideon zorgt, zoals Frederik altijd voor jullie zorgde.
Misschien is er ook wel ergens, iemand, Iemand die ook weer over jou waakt!
Bedankt alle drie, dat we een beetje met jullie mee kunnen reizen.
Gelukkig houd je haar wel op de hoogte van alles wat je ziet en meemaakt.
Wia.
Mooi wat je schrijft - doet denken aan W.H. Auden: And down by the brimming river / I heard a lover sing/ Under an arch of the railway/love has no ending/ I'll love you dear, I'll love you/ Till China and Africa meet [... ]
We lezen in de klas veel mee met de mooie en bijzondere verhalen die op jullie blog verschijnen. Op deze manier hebben we een duidelijk en bijzonder beeld van Daniëlle en haar speciale reis. Zo ontzettend knap hoe jullie met elkaar deze reis ondernemen en de bijzondere kanten van het werk van Frederik ervaren. Natuurlijk komen alle hobbels die de reis zo speciaal en soms zo spannend maakt langs. We kijken vol verwachting uit naar het nieuwe verhaal. Daniëlle we je zien je graag weer snel in de klas. We missen je mooie vragen en je bijzondere kijk op de dingen om je heen. Tot snel! Veel groetjes van de kids uit groep 8.
Ik wens jullie zegen in dat zo heel erg andere land.
Je bent niet alleen.
En soms gebeurt er weer iets bijzonders
Gretha
We vinden het fijn jullie zo te volgen.
Wat zien jullie veel.
Al meer dan een week onderweg en wat mooi dat wij mogen meegenieten van jullie belevenissen! Prachtig hoe jullie gevend zijn, aan de projecten van Frederik, aan Frederik, aan jullie zelf en aan ons! Dank
Ps Daan, wordt er in Ghana ook gememoried?