Carry-Sleeboom

 ​ 

‘Leid een man op en je leidt een individu op. Leid een vrouw op en je leidt een hele gemeenschap op.’ Dat zei Solomon Sule-Sa, hoofd van de Presbyteriaanse kerk in Noord-Ghana, toen we hem gisteravond vroegen waarom het kariténootproject speciaal voor Ghanese vrouwen zo belangrijk is. We gaan er vandaag kijken.

De karité- of sheaboom doet het als een van de weinige bomen lekker in de droge, hete Sahel. Bijzonder fijn is dat de boom kostbare vruchten levert die je kunt eten. De pit die overblijft is de karité- of sheanoot. Vrouwen verwerken die pitten tijdens een arbeidsintensief proces tot boter. Die wordt gebruikt om mee te koken of de huid te verzorgen. Grote bedrijven kopen de kostbare boter ook op om verzorgingsproducten van te maken. In Nederland liggen bijvoorbeeld massageolie, handcremes of maskers van sheabutter in de winkel. De olie is goed voor een droge of ruwe huid. ‘Toevallig’, grinnikt Gideon.

De Presbyteriaanse kerk heeft vrouwengroepen opgezet om samen de noten te oogsten en te verwerken als een soort coöperatie. De vrouwen krijgen trainingen van de kerk hoe ze de kwaliteit kunnen verbeteren en ze krijgen de beschikking over betere spullen om gezonder en efficiënter te produceren, zoals ovens die veiliger zijn en minder brandstof nodig hebben. Ook leren ze de vrouwen te onderhandelen met grote organisaties en met banken.

Terwijl Daniëlle helpt roosteren en Gideon de noten in een speciale bak in de zon neerlegt, praat ik met een aantal vrouwen. Wat dit project in hun leven betekent. Dat is dus simpel. Alles. ‘Voor het eerst in mijn leven, heb ik geld’, vertelt Ruth (58). ‘En ik besluit zelf wat ik ermee doe.’ Ze vertelt dat ze er schooluniformen voor haar kleinkinderen voor heeft gekocht en dat die nu naar school gaan. ‘Vroeger piekerde ik alleen maar over de toekomst. Nu doe ik iets.’ 

Lydia (45): ‘Onze groep telt bijna 40 vrouwen, moslims en christenen, jong en oud. Voor de jongere vrouwen betekent het werk een toekomst in Noord-Ghana. Voor ons allemaal betekent het zelfvertrouwen, een opleiding voor onze kinderen, gezondheid omdat we beter eten kunnen koken. Maar ook saamhorigheid. We zijn trots dat het ons lukt om samen te sparen en goede besluiten te nemen.’

Als we weer in de auto stappen, wijst de medewerker van het agricultural station van de kerk de bomen aan. Tot de stoffige horizon en eindeloos veel verder groeit die in hitte en droogte en stof gewoon door. ‘Van die CarrySleebomen hebben ze er in ieder geval genoeg’, stelt Gideon vast.