Moederbaviaan
22 januari 2017 - Tamale, Ghana
We hoeven niet op safari. De beesten zijn vanochtend al op safari naar ons toe gekomen. Vlakbij onze hotelbarak staan drie enorme olifanten takken uit bomen te maaien. Om vervolgens hele bomen uit de grond te trekken. Alsof het niets is. We blijven dichtbij de ranger. We vertrouwen vooral zijn kennis én zijn geweer.
‘Ik geloof dat ik olifanten liever bekijk in hun natuurlijke omgeving. Niet in de onze. Maar misschien vinden zij dat ook wel en zijn ze daarom hier’, grinnikt Gideon.
Ook al staan de olifanten naast ons huisje te ontbijten, we gaan natuurlijk ook nog op wandelsafari met een ranger. We zien daarna de olifanten niet meer van zo dichtbij, maar wel in een beter decor, namelijk bij de drinkplaats. Ook zien we de ogen van krokodillen (vonden we ook mooi zat) en heel veel antilopen.
Als we terugkomen bij het hotel spingen er nu bavianen rond de barakken. De ranger waarschuwt nog eens extra om kamerdeuren op slot te houden. En wordt er op de deur geklopt, eerst checken of het wel een mens is. Het zijn namelijk slimme apen.
Aan het eind van de middag kom ik bij de hotelkamer. Daniëlle en Gideon zijn er al. Ik klop en vraag of ze snel open willen doen. Op een muurtje tien meter verder zit namelijk een behoorlijk grote baviaan. Met een kleintje. ‘Hoe weten we dat je geen slimme baviaan die net doet of hij mijn moeder is?’ informeert Gideon. ‘Deur open. Nu!’ ‘Maar bavianen zijn heel slim en...’
‘....’
Het slot knarst. ‘Oke. Klinkt als menselijke woede. Identiteit honderd procent bevestigd. Veiligheid voor alles, dat zei je zelf...’
Wat maken jullie spannende dingen mee zeg! Heel fijn om het vanuit Nederland mee te mogen beleven!
Nog een goede en mooie tijd toegewenst!
En die krokodillen, brrr....
Wia.
Lekker bijdehand van Gideon...soms voed je je kinderen té goed op!
Miriam wat schrijf je toch beeldend, ik zie het helemaal voor me!