De list

Regelmatig wandelde Frederik met zijn rolkoffertje naar bus 77 aan de Groenekanseweg. Op weg naar Bamako in Mali, Belèm in Brazilie, Salvador, Lima, Kinshassa, Kampala... Als het even kon rolde Daniëlle op haar waveboard mee. Vaak zat ze Frederik op te wachten bij de bushalte als hij weer terugkwam, of vloog ze hem tegemoet als we het koffertje weer aan hoorden komen rollen.

Maar waarom deed Frederik wat hij deed? Wat was daar, aan het eindpunt van zo’n reis, leuker dan het defilé van de avondvierdaagse? Beter dan die schoolvoorstelling in april? Belangrijker dan een wedstrijd van het meidenvoetbalteam? Vooral Daniëlle heeft haar vragen. En boos is ze af en toe ook. Waarom was haar vader vaak weg terwijl ze hem maar elf jaar bij zich mocht hebben? 

Dus gaan we naar Ghana. Daniëlle (12), Gideon (17) en ik. We trekken van Accra naar het noorden, en houden stil bij een paar projecten van ICCO/Kerk in Actie. We willen wel eens zien wat daar wel of juist niet gebeurt. Wat dit werk betekent in het leven van mensen. Waarom Frederik zijn tijd hieraan besteedde.

Natuurlijk is onze reis ook een list. Om ergens te zijn waar het warm en zonnig is en waar voor ons alles nieuw is. We willen die koude, donkere januarimaand van vorig jaar, toen het na Frederiks plotselinge sterven eind december nooit meer licht leek te worden, met z’n drietjes even overslaan. Een keer was genoeg.

En dus gaan we weg. Het kleine, zwarte rolkoffertje nemen we mee. Dat is al wel in Afrika geweest.