Halleluja
27 januari 2017 - Elmina, Ghana
‘Soms hoop ik heel erg dat papa ons niet kan zien. Zoals nu.’ Gideon draait met zijn ogen, zoals alleen een tiener dat kan die verbijsterd is dat zijn moeder nog steeds vrij mag rondlopen.
Na een lange busreis hobbelen we namelijk met ons hele hebben en houwen door een sloppenwijkje van Kumasi. We moeten van het ene busstation naar het andere om een bus naar de zuidkust te vinden. Het leek een goed idee om dat lopend te doen. Zoals het mij ook een goed idee leek om de weg te checken. Een meisje helpt graag, weet een korter weggetje en springt nu voor ons uit over keien, langs vuurtjes en door piepkleine volgebouwde paadjes vol mensen, autobanden en afval.
Gideons vertrouwen in mij neemt niet toe als we vervolgens eindeloos moeten wachten in de volgende bus. Die vertrekt als alle kaartjes zijn verkocht.
Na drie uur informeer ik bij de busleider wat het plan is.
‘God weet het.’
Hijzelf niet en dat geeft niets. ‘Het is blijkbaar Gods bedoeling dat we hier nog zijn.’
Ik zucht.
Gideons ogen maken overuren.
Ik vraag me af of God misschien wil dat ik niet met deze bus meega. Vier uur wachten in een hete, bijna volle, stilstaande bus met als grootste beproeving een televisie met schreeuwende mensen, doet ons geen goed. De Ghanezen trouwens ook niet. Er wordt niet meer alleen op de televisie geschreeuwd maar ook in de bus naar de evangelist. Opeens vertrekt de bus.
We zijn nog geen vijf minuten op weg als de busleider en tevens evangelist gaat bidden en zingen. Iedereen haakt in en roept ‘Amen’ en ‘Halleluja’.
Wij niet. Zo snel kunnen wij die vier uur niet vergeten.
Midden in de nacht arriveren we na een reis van in totaal bijna twintig uur (over een afstand van bijna 800 kilometer) bij een aardedonker kruispunt dichtbij de kust. We zijn weer on speaking terms met iedereen en worden uitgezwaaid door chauffeur, busleider/evangelist en reizigers. Dat is ook het moment dat ik me even afvraag dat het misschien beter is dat Frederik ons hier niet moederziel alleen ziet staan. Of wel natuurlijk.
Dan duikt een taxichauffeur op. Natuurlijk heeft hij gewacht, lacht hij.
Halleluja.
Ik wil jullie ook weer hier! Vind het wel weer mooi geweest! Hou van jullie!
Wat een dappere avonturen. Ik leef bij elk verhaal heel intens met jullie mee.
Blij dat jullie toch van A naar B zijn gekomen. Wat vind ik jullie stoer!
dit alles te verwerken en een beetje tot rust komt.
Zoveel indrukken in zo`n korte tijd.
Ook dank voor je mooie reisverslagen.
Hopelijk tot gauw.
Liefs, Truus.
Ik heb ook een keer zo een ervaring gehad.. Pfff ik begrijp die kinders en jou zeg, wat een omschakelen steeds..
Halleluja....